We leven in een prestatiemaatschappij. Niet alleen de grote mensen ervaren dat, maar ook onze kinderen. Het kinderleven is ongeveer helemaal vastgelegd in doelen die nagestreefd moeten worden. Als grote mensen dat niet meer kunnen besturen worden zij onrustig. Of het nu ouders of leerkrachten zijn. Volgens de Kinderrechten hebben alle kinderen tot 18 jaar het recht op spelen en het recht om te kiezen wat je wilt doen in je vrije tijd. Maar dan moet je wel vrije tijd hebben!
Onze bso maakt zich hier juist druk om. Krijgen kinderen de ruimte om te spelen en worden ze hier op de juiste manier voor gestimuleerd? Spelen is namelijk wat kinderen doen als grote mensen ophouden te zeggen wat ze moeten doen. Ons vak is: ophouden te zeggen wat kinderen moeten doen. En dat is echt een moeilijk vak!
De bso's zijn nog steeds gesloten. En daarmee ontnemen we veel kinderen de tijd en ruimte om vrij te spelen. Thuis moet je rustig zijn, je kamer opruimen, de tafel dekken, naar je moeder luisteren, op je broertje passen, je huiswerk maken en noem maar op. Op school moet je stil zijn, je sommen maken, opletten, een project afronden, een spreekbeurt houden en andere dingen die de dagen overvol maken.
De bso is een aparte leefwereld voor kinderen. Op de bso kun je druk zijn, met vrienden chillen of ruzie maken, de slappe lach krijgen, rondlummelen, in bomen klimmen, een radio slopen, dansen en zingen, een vuurtje stoken, een hut bouwen of zomaar iets nutteloos knutselen of koken. Op de bso ben je vrij, vrijer....nee...het vrijst! Hoe belangrijk is dat!
コメント