door Judith Lechner
Het lijkt een droom waarin we terecht zijn gekomen. Is het een nare droom? Ja, het is een rotcrisis. Maar gebeuren er ook mooie dingen in deze droom? Jazeker, geweldige dingen gebeuren! Neem bijvoorbeeld eens even een kijkje in de keuken van Huis de B!
In grote saamhorigheid en huiselijkheid zijn er kinderen van 2-12 jaar op de B aan het spelen en leren, in een heel natuurlijk ritme. Een stamgroepleider zit ergens met een groepje kinderen te leren. Een ander groepje speelt buiten of in de Grote Zaal. En nog een ander groepje is druk aan het spelen met lego. Als vanzelf verschuiven de activiteiten tussen spelen, leren, bewegen. Tijdens de lunchpauze wordt er samen gegeten met elkaar. De ochtendploeg wisselt de middagploeg af. Het is iets wat we allemaal weleens dromen - zou het altijd maar zo kunnen gaan!
We kennen de tekst van Willem Elsschot: " ... want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren...." en dat is wat er nu gebeurt, die wetten en praktische bezwaren lijken even weg te vallen. Daarom bestaat het Chinese teken voor crisis uit twee delen: gevaar én keerpunt.
Ik broed daarom op deze droom....dit zouden we toch straks ook moeten kunnen realiseren? Kan het een keerpunt zijn? En ik denk na over een structuur waarin dit mogelijk zou moeten zijn. Als er altijd pedagogisch medewerkers aanwezig zijn van de ochtend tot de namiddag, dan moeten we dit kunnen realiseren met een heel ander dagschema voor kinderen. En in de uitwerking van deze droom heeft de juf of meester altijd maar een halve klas en is de andere helft bij ons op Huis de B spelend aan het leren. Vrije tijd en leren door elkaar heen geweven en niet als harde knip aan het einde van de dag. Ik droom en droom en hoop dat deze droom misschien wel werkelijkheid kan worden....
